Delfts blauwe tegels

Delfts blauw is een begrip, in het buitenland nog meer dan in ons land. Holland dat is kaas, klompen, molens … en Delfts blauw. Of ik Delfts blauwe tegels verkoop? Eh, ja…. tenminste….

In de eerste periode van de 17^e eeuw werden in Nederland tegels in stralende  kleuren gebakken: polychrome of veelkleurige tegels. Ze sierden de wanden van menig herenhuis in de grote steden van het westen des lands. Gaandeweg kwam er gedurende de Gouden Eeuw steeds meer belangstelling voor tegels met een blauwe beschildering. Portugese en later Nederlandse schepen voerden uit een heel heel ver land, China geheten,  serviesgoed aan. Sierlijk van vorm en beschilderd in een prachtige kleur blauw. Het duurde maar even of de vraag er naar was groter dan het aanbod. Ja, het was duur, maar de welvaart steeg door onze handel en er kwamen steeds meer rijken die wel wilden tonen dat ze zich wat konden veroorloven. Voeg daaraan toe, dat de binnenhuismode veranderde: de vertrekken werden lichter van toon en dat combineerde zo mooi met dat blauw. Nu was het zo dat in elke stad van betekenis wel meer dan één aardewerkbakkerij stond. Geen wonder dat de eigenaren van de Nederlandse aardewerkfabrieken dachten ‘Dat moeten wij ook kunnen maken’. Het viel tegen, want wij hadden destijds nog niet de kennis om zulk mooi hard porselein te bakken. Het bleef aardewerk, maar de kleur werd blauw. In Middelburg, in Rotterdam, in Amsterdam en jawel ook in Delft. Jammer voor de andere steden, maar Delft ging met de eer van de naamgeving strijken: Delfts blauw.

Terug naar de vraag:

Is deze tegel echt Delfts blauw? Ja dat noemt men Delfts blauw.

Is deze tegel dus in Delft gebakken? Dat zou kunnen, maar als ik het goed bekijk is het eerder afkomstig uit Rotterdam.

Kortom, een Delfts blauwe tegel uit Rotterdam.