Op de herderstegel zien we een lieflijk landschap, met daarin centraal een herder(in): een arcadische scene.Hij is gekleed in praktische korte kleding, heeft een grote hoed op, is voorzien van een herdersstaf en heeft soms als attribuut een muziekinstrument, met name de schalmei. De schalmei, ook wel herdersfluit genoemd, was destijds van hout. Het gaf een doordringend geluid, waardoor het geschikt was om buiten te bespelen. Het arcadisch tafereel wordt compleet gemaakt met wat koeien of schapen op de achtergrond, Vaak zijn deze dieren versimpeld tot een rondje met twee streepjes. Vandaar dat de herdertegel ook wel slakkentegel wordt genoemd. Herderstegels werden vanaf het midden van de 17e eeuw tot ca 1900 gebakken. Het was, evenals zijn geestelijke tegenhanger de bijbelse tegel, een wat duurdere tegel vanwege het ingewikkelde schilderproces. Ze sierden dan ook de haardplaatsen, hallen en keukens van de rijkere boerderijen en woonhuizen.
Het formaat van de tegels is ca 13 x 13 cm, tenzij anders aangegeven.